Viva la musica!

Ah musik er så godt! Nogle gange glemmer jeg det bare helt, fordi der er så meget andet. Sidste uge var vi til to koncerter, hvor jeg blev mindet om, hvor fantastisk live musik kan være.

Jeg fik jo koncertbilletter til Crowded House af Bjarni til min fødselsdag i juli, og her i weekenden var vi så i Santa Barbara Bowl for se og høre det australske/new zealandske band. Det var SÅ seje live. Super sceneshow, veloplagte Neil Finn (forsanger), stemningsfulde sange og super stemning blandt publikum. I øvrigt varmede Pete Yorn op, en amerikansk singer-writer, som også er anbefalelsesværdig, så hold øje med ham.

Sidste weekend var vi til koncert med min gode ven Ben Harper. Der var masser af bongotromme og så var Dorte jo glad.. I får lige et billede.

Loksins eitthvað íslenskt.

(Dorte's danske blog er nedenfor)

Já ég ákvað að skrifa eitthvað á íslensku um ferðina um Kaliforníu, enda skilja ekki allir dönsku. Við vorum sem sagt á 10 daga ferðalagi um mið og norður Kaliforníu og getum staðfest það að Kalifornía er mjög stór (5-6 sinnum stærra en frónið). Við keyrðum í meira en 2600km. Fyrst fórum við upp með ströndinni á Highway 1, stöldruðum síðan við á San Francisco svæðinu í þrjá daga þar sem við hittum vini og íslenska ættingja í Silicon Valley. Við keyrðum síðan upp til Mendocino sem er fallegur lítill gamall bær í norður Kaliforníu þar sem fullt af listamönnum og gömlum hippum búa. Eftir það keyrðum við í gegnum fræg vínhéruð hérna Alexander Valley, Russian River, Sonoma og Napa og smökkuðum vínið hjá nokkrum vínbændum. Að lokum keyrðum við upp í Sierra Nevada fjöllin, og sáum tvo fræga bandaríska þjóðgarða, Yosemite og Sequoia. Yosemite er mjög fallegt svæði með stórbrotna jökulskorna dali og hæstu fossa í norður Ameríku (sem voru því miður flestir þurrir núna vegna metþurrka hérna í sumar). Sequoia er á hinn bóginn aðalega frægur fyrir Sequoia tréin, sem eru þau stærstu í heimi (allt að 12m í þvermál, 100 m há og 3700 ára gömul). Seinustu nóttina á ferðalaginu þá tjölduðum við á miklu bjarnasvæði í Sequioa þar sem okkur var sagt að þrír svartbirnir gengu um tjaldsvæðið að nóttu til í leit að æti. Við vorum auðvitað dauðhrædd, og ég svaf eiginlega ekkert, sérstaklega ekki eftir að ég heyrði einn þeirra þefa og leita að mat fyrir utan tjaldið okkar kl. 2 að nóttu til. Dorte svaf hins vegar eins og ekkert væri eðilegra.

Kveðja
Bjarni og Dorte


Dorte nýtur útsýnisins eftir svaka fjallgöngu 975 metra hækkun upp í 2200 metra hæð.


Kartöfluflögupokinn ekki alveg að meika þunna loftið.


Tjaldsvæðið með svartbjörnunum.


Gjörið svo vel, stærsta tré í heimi.


Dorte að labba í gegnum enn eitt risatréð í skóginum. (Það var lifandi.)

California roadtripping..

Forden har koert over 2600 km rundt i Californien, og det har vaeret saa fedt at se hvad "The Golden State" ellers har at byde paa. San Francisco var charmerende med de stejle bakker, gamle sporvogne, soeloeverne ved havnen og San Francisco Bay, man kan se fra det meste af byen. Vi slog et smut forbi Berkeley samt Sillicon Valley, hvor vi besoegte islandske slaegtninge, inden vi koerte gennem det idylliske wine country med hundredvis af vingaarde. Selvfoelig maatte vi ogsaa smage paa sagerne, og det var spaendende og smage hvor stor forskel der var paa de forskellige druer og vine. Det kom dog aldrig til det punkt, hvor jeg kunne smage toner af chokolade, kirsebaer eller moden paerer (?!) -- som oevede vinkendere paastaar at kunne.
Vi var efterhaanden oevede campister da vi naaede Yosemite National Park, og kunne smaekke teltet op paa under en halv time. Vi var paa en killer hike, hvor udsigten over Half Dome og El Capitan dog i sidste ende var alt det hele vaerd. Det er godt jeg har en fit mand, der ind i mellem kan gi' et skub bag i paa saadanne ture. Sidste stop var Sequoia National Park med verdens aeldste og stoerste traer. Wauw, de var SAA fascinerende! Foer sidste istid var seqouiatraerne udbredte over hele den nordlige halvkugle, men i dag vosker de kun i Sierra Nevada bjergne i Californien. De aeldste vurderes at vaere over 3000 aar gamle. Det bredeste trae er er tolv meter i diameter! (tjek billedet, hvor jeg staar ved siden af en gren) Seqouia-traerne har en tyk roed bark (op til en halv meter tyk), som beskytter mod skovbraende. De fleste seqouiaer staar derfor med sorte ar efter brand, som kan vaere flere hundrede aar gamle. Nogle rimelig haardfoere matroner..
Efter al den camping er det usandsynlig dejligt at komme hjem til alverdens moderne bekvemmeligheder. Her er heller ikke bjoerne. Ja, den historie maa I faa fra Bjarni.

Knus, Dorte